Kerst Groeten uit Ghana

Hallo lieve mensen

Het is ongelovelijk hoe snel de tijd voor bij vliegt.
Ik was van plan elke week mijn blog te schrijven maar ineens zijn er 3 weken voorbij zonder een bericht van mij.

Allereest wil ik jullie Gezegende kerstdagen wensen en een Nieuw jaar vol met Vreugde, Vrede, en Blessings van uit de hemel.
Geniet van jullie kerst dagen.

Ik heb geen gevoel dat kerst over een paar dagen is en dat het einde van het jaar ook dicht bij komt. Voor mij voelt elke dag als of het in de zomer maanden is Julie, Augustus. Het voelt zo anders. Heb nog geen eens plannen gemaakt voor de kerst.

De afgelopen weken zijn er heel veel dingen gebeurt.

Er is een hele storm in het kantoor geweest, maar ik kan gelukkig vertellen dat deze storm heel veel verandering ten goede heeft gebracht in het kantoor en voor de organisatie en dat er weer rust is in het kantoor.
Het was heftig maar nu alles achter de rug is was het zeker de moeite waard.

Ook hebben we als team het kantoor een make over gegeven.
Het was echt een hok waar de verf half aan de muur zat en een paar stoffige vloerbekking stukken op de grond lagen. 2 weken geleden op zaterdag waren we om 6:00 sochtends begonnen met het opknappen van het kantoor, vloerbedekking er uit, schoon maken, schilderen, platfond, muren duren, en de veiligheids hekken voor het kantoor en voor de ramen. We waren klaar om 18:00 savonds op de deuren na. Die heb ik de volgende maandag af gemaakt. Helaas is er nog geen geld om tegels voor de vloer te kopen maar hopelijk komt dat snel. We zitten nu gewoon met ons bureau op de betonnen vloer en het gaat ook prima. Wat een verschil. Het ziet er mooi uit. Schoon en netjes.

Update huis

We hebben heel wat huizen bekeken. Maar overal is wel wat mee.
Of de huur is te hoog, of het huis is nog niet af en zit er nog geen keuken in. Of er zijn lekkages en weet je niet of het wel gifickst wordt voor dat je er in komt. Het is een lastige situatie. En het allerlastigste is dat je voor 2 jaar in een keer de huur moet betalen. Dus het gaat allemaal niet zo makkelijk. Maar ik hou hoop . Helaas zijn de meisjes met kerst dus nog niet bij me. Dat vind ik wel heel jammer, maar er zal voor alles wel een reden zijn. Dus het huis blijft nog steeds een gebedspunt. Ik hoop dat ik binnenkort heel blij kan vertellen dat ik een huis heb.

Wat is er nog meer gebeurt.

Helaas is een meisje dat we ondersteunen om naar school te gaan zwanger. Samen met mijn collega waren we haar op gaan zoeken bij haar thuis. Ik heb een heel gesprek met haar gehad, wat er was gebeurt en of ze echt zwanger is.Ze was alleen maar in tranen en ze kon niet echt vertellen wat er gebeurt was. Uiteindelijk kwam het hoge woord er uit.
Ze was in de vakantie op bezoek bij haar moeder die ergens in een dorpje woont ver hier vandaan. Ze is daar door een man van het drop verkracht en ze is zwanger geraakt. Triest verhaal.Nu een plan maken hoe we haar het best kunnen helpen en begeleiden en dat ze wel naar school blijft gaan. En hoe verder als ze straks bevallen is. Dus dat is een hele uitdaging.

Nu iets super leuks. Vrienden van mij in Doetinchem kenden weer een man die naar Ghana zou komen. De man bood aan als ik nog spullen nodig had van uit Nederland dit wel mee te willen brengen en dit ook nog eens bij mij thuis af te willen leveren. Ik had natuurlijk wel wat dingen die ik kon gebruiken. Eerst was het een een klein lijstje maar hoe meer ik na dacht over wat ik kon gebuiken werd het steeds meer. Mijn ouders hebben alles dit allemaal voor me ingepakt en deze man plus zijn vriend en zoontje stonden ze vorige week vrijdag bij me aan de poort. Wow wat een zegen. Ik heb zo genoten van het uitpakken, en ik kan nu zo mijn huisje gaan inrichten en dan natuurlijk nog grotere dingen hier aan schaffen en dan is alles klaar. Heerlijk. Hartelijk dank aan, Marcel, Bert en Michel. En Danke wol Heit en Mem. Miedassie bedankt in het Ghanees voor jullie allemaal. WOW.

Met deze Nederlanders ben ik afgelopen weekend naar Oyarifa geweest een plaats ongeveer een uur van Accra af. Een reis van 7 uur in Busjes en Taxie's van af Takoradie. Kon even heerlijk een weekend nederlands spreken en mensen leren kennen. We verbleven in het geasthouse van een oom van een van die mannen die al 40 jaar in Ghana woont. Ik heb veel van de gesprekken met hem geleerd over de geschiedenis en de cultuur in Ghana. Op maadag ochtend reisde ik terug naar Takoradi tewijl de anderen door reisden naar het noorden. Weer een hele reis. De taxi naar Accra verliep goed. Maar van accra naar Takoradi wat een avontuur.
Allereerst had ik op het bus station van Accra een toilet opgezocht nou je wilt niet weten hoe verschrikkelijk dat was.stinken. Ik ging bijna over mijn nek maar ik had geen andere keus. Het was een betronnen greppel riool met een paar planken er om heen. En een deur die niet op slot kon. Ineens werd de deur open gegooid en ik drukte de deur weer dicht. Maar een eens ging hij weer open met grote zwiep en kwamen er 2 dikke afrikaanse vrouwen naar binnen en schreeuwden we zijn aan het lijden. hup rok om hoog en plassen alles spatte alle kanten op. Ik maken dat ik weg kwam. Haha nou toen in het bsuje, ik mocht voor in met een dikke Afrikaanse vrouw naast me op het bankje. Ik kon mijn voeten nergens kwijt vanwege alle tassen. Eindelijk had ik me aardig goed geinstaleerd op het bankje. Maar het duurde toen nog ontzettend lang voordat het busje vol zat. Eindelijk kwam de bestuurder en gingen we op weg. Ik zat half bij de bestuurder op zijn stoel en hij sloeg telkens mijn knie aan de kand als hij moest schakelen. Haha. Het is me zelfs gelukt om in deze situatie een uur in de bus te slapen. We stopten aardig vaak onderweg, maar niemand wist eigenlijk waar om, voor een minuut en dan gingen we weer. Later in de reis zag ik dat het wel dat de band van het busje elke keer werd opgepomt. En uiteindelijk een half uur voor onze besteming toen we al in Takoradi waren werd het busje aan de kant van de weg gezet en werd alle bagage uit het busje gehaald en werd het wiel vervangen. Ik vond het wel best kon ik eindelijk na 6 uur mijn benen strekken. Ik had een mooi boek en mijn muziek in mijn oren en stond gewoon aan de kand van de weg te lezen. Ik had niet eens door dat het al klaar was. Iemand stote me aan en we kropen allemaal weer in het busje en konden weer verder. Om na 8 uur eindelijk aan te komen in het kantoor. Hihi. Het was wat maar ik heb wel gelachen hoor.

Ik denk dat het wel was voor nu.

Bedankt voor jullie reacties vind ik echt super om te lezen.
Dat bemoedigd me echt. Gaaf. Vooral mee blijven door gaan.

Voor de gene die mijn foto's nog niet hebben gezien er staan er maar 8 op onder het kopje fotos helaas maar daar ben ik meer dan anderhalf uur mee bezig geweest dus dat kost allemaal veel tijd helaas./Dit door de trage internet verbinding. Als ik eens een dag vind waar in ik niks te doen heb dan ga ik dat doen, maar verwacht niet dat dat binnenkort gaat gebeuren.

Heel veel liefs en dikke knuffel van mij uit Takoradi Ghana.