Meer nieuws uit Ghana

Lieve allemaal

Wat is er allemaal gebeurd?!

Al weer een dikke 2 weken woon ik in mijn nieuwe huis.
En het voelt echt als thuis komen. Heerlijk!
Ook mijn collegaatjes wonen nu bij me.
En ze genieten er erg van. Een van mijn collega's had maanden op het podium van de kerk geslapen, nadat zijn zus trouwde en hij geen plek meer had. Hij is erg blij nu een kamer voor zichzelf te hebben. En mijn andere collega was laatst een dagje ziek, en ze vertelde me toen ik thuis kwam, dat ze echt kon zeggen: ”Ik ben thuis!” Wow!, dat maakt me echt gelukkig te zien, dat zij zich thuis voelen.

Verder heb ik leuk contact met de buren. In het huis naast me wonen leuke spontane mensen, waar ik zeker in nood bij terecht kan. Hij is een gepensioneerd militair. Dus dat voelt wel veilig.
Ook mijn tegenover buren zijn leuk, maar zijn erg arm.
Soms voel ik wel een heel groot contrast; zij in hun armoede en ik met mijn mooie huis.
Er wonen veel kids en ik vind hen geweldig en zij vinden mij geweldig. Er is geen dag dat ik thuis kom van het kantoor en niet bedolven wordt onder kinderhandjes en dikke knuffels. Zelfs eergister, toen er nergens stroom was en de hele wijk in duisternis was, wisten ze dat ik thuis kwam. Ze renden naar me toe en wilden allemaal een knuffel. Het zijn echt allemaal schatjes. De jongste van allemaal is een jongetje van 3. Hij vindt me geweldig en ze noemen hem papa. Heel grappig. Meestal loopt hij naakt rond en heeft overal zand over zijn lichaampje. Dit keer ook in het donker. Ik zag nog net in het licht van een paar koplampen van een auto hoe vies hij was. Hij kwam rennend naar me toe, hij viel, stond weer op en wist niet hoe snel hij met open armpjes naar me toe kon komen. Sloeg zijn armpjes om mijn benen, begroef zijn vieze gezicht in mijn witte rok. Mijn eerste reactie in mijn hoofd was:”Oh nee! Mijn witte rok!” Maar ineens dacht ik:”Wow, wat zou Jezus doen? Hij zou de armen om hem heen slaan, niet denkend over hoe vies hij is. En hoe vaak komen we zelf rennend naar Jezus toe met onze viezigheid. En wat doet Jezus? Hij slaat zijn armen om ons heen en houdt van ons met onvoorwaardelijke liefde. Wow!”


Het huis is aardig ingericht, nog geen bank en gordijnen in de woonkamer, maar verder is er alles wat we nodig hebben om te leven. Nu is het ook eindelijk bijna tijd om de meisjes op te halen. Om ze niet ineens uit hun "vertrouwde" omgeving te halen, waar ze jaren aan gewend zijn geweest, hebben we een andere constructie bedacht om de meisjes aan mij te laten wennen en ik aan hen, door ze in het weekend bij me te laten logeren en door de week nog terug te brengen naar het kindertehuis waar ze nu zitten. Zo kunnen ze ook nog even een tijdje op hun eigen school blijven. Ik vond dit eerst wel moeilijk, want ik dacht: “Hoe sneller ze daar weg zijn hoe beter”. Maar nu kan ik wel een beter beeld krijgen over de situatie en de problemen waar de kids door heen gaan, zodat ik me daar ook beter op voor kan bereiden. Ik zie er naar uit ze liefde te mogen geven die ze zo nodig hebben. Hoop ze dit weekend op te halen voor een logeerweekend.

Afgelopen vrijdag 1 februari zijn we met ons team, een voorganger ( dominee) naar het land van Jomelos geweest om er te bidden en de grond te zegenen, waar het kindertehuis gebouwd wordt. We hadden van een school 10 kids meegenomen, waar Jomelos het schoolgeld al voor betaald. In het busje heb ik hen onderweg een liedje geleerd, wat we op het land zouden zingen. Het was erg lachen!
Op het land hebben we met zijn allen gebeden en gezongen en de voorganger heeft het land met olie gezalfd. Dit is een Afrikaans gebruik voordat de bouw van een huis van start gaat. Om de officiële start van de bouw in te luiden, gaven ze mij een pikhouweel, waarmee ik
3 keer in de grond moest slaan.
Daarna hebben we dat lied gezongen en ik had een spandoek gemaakt. Het was zo gaaf.
Ik heb er een heel leuk filmpje van, maar hij wil maar niet uploaden. Helaas!

Zondag heb ik mijn verjaardag gevierd. Echt zo genoten al hoewel het zo anders was dan in Nederland. Je kunt het hier niet maken om een verjaardag te houden zonder echt eten voor iedereen te maken. Het is niet genoeg om taart, toastjes, salades en chips op tafel te zetten. Ik had dus gekookt. Pompoensoep, salades en geroosterd brood. Ik had iedereen om 13:00 uur uitgenodigd; op één na kwam iedereen pas op 15:00 uur aan. Haha! Ik dacht lekker te genieten van iedereen en dat ze zich zelf wel konden bedienen. Maar dat blijkt heel onbeleefd te zijn, dus maar aan het bedienen! Eindelijk had iedereen eten en dacht ik even te gaan zitten. Kwam er nog een auto vol mensen aan en zij hadden ook nog weer anderen uitgenodigd, waar ik niets van wist. Haha!! Maar alles kwam goed. Toen iedereen gegeten had, gingen ze voor me zingen en aten we arretjes cake. Iedereen genoot er van. Maar toen alles op was, stond iedereen op en vertrok weer. En ik dacht eindelijk met iedereen te praten. Maar goed, het was een leuke ervaring. Ik voel me zo gezegend met de lieve mensen die God hier om me heen heeft geplaatst en ik voel me zo geliefd door jullie in Nederland.
Dank jullie allemaal.

Afgelopen maandag ben ik de hele dag bij de start van de bouw geweest. Ik had afgesproken met de aannemer in de stad, om elkaar daar te ontmoeten. We namen een klein busje richting het land en onderweg kwamen de werkers ook in het busje. Op een gegeven moment stopte het busje bij een houtzagerij, waar we planken kochten om de fundering uit te zetten. Er werd een kleine open vrachtauto van de straat geplukt, die ze vol laden met het hout, waarna alle werkers en de aannemer er boven op gingen zitten. Ik werd voorin gedrukt bij de bestuurder en nog een man. Erg krapjes en plakkerig. De bestuurder had bijna geen ruimte om te schakelen. Haha, de auto bezweek bijna onder de lading en kwam ook bijna niet meer vooruit. Over hobbelige zandwegen kwamen we dan eindelijk bij het land aan, waar ik de hele dag met de bouwvakkers heb doorgebracht. Het was erg interessant om te zien hoe ze op Ghanese manier het profiel van het fundament uitzetten. Joehoe!! dus de bouw is begonnen!!

Veel liefs en blessings, Michaëla.

BELANGRIJKE INFORMATIE
MIJN BANK GEGEVENS ZIJN GEWIJZIGD.

Dank aan ieder die geeft. Zonder jullie giften zou het werk dat ik doe, niet mogelijk zijn.

Het huidige bankrekeningnummer dat ik gebruikte om mijn giften te ontvangen komt te vervallen. Per 1 april is deze niet meer te gebruiken.
Oud rekeningnummer:
Gemeente t' Vechtdal
rekeningnummer: 15.20.75.828
Ovv. Michaela Ytsma, Zending

LET OP :NIEUWE GEGEVENS

Uw/ je giften zijn welkom op.
Stichting EHOP, Zelhem
Bankrekeningnummer: 13.17.36.736
Onder vermelding: Missie84
BELANGRIJK!!!!
ZONDER vermelding Missie84 wordt uw gift, bestemd voor mij, gedoneerd aan EHOP.
Dus wees er zeker van dat u dat vermeld!
Gebruik niet mijn naam of Ghana.
Missie 84 is voldoende en voor u aftrekbaar van de belasting


BE BLESSED