Logeerweekenden met de 3 girls

Hallo lieve Familie, Vrienden, Kennissen

Mijn excuses voor mijn lange wachten om weer eens wat te schijven.
Er gebeurde hier te veel. Leuke maar ook wat minder leuke dingen.

Hoe is het met jullie daar in Nederland?

Wat heb ik allemaal te vertellen.

De afgelopen 7 weekenden hebben de 3 meisjes bij me gelogeerd.
Het eerste weekend was een hele uitdaging.Ik kon de kids gaan ophalen. Alles was klaar en ik verheugde me op hun komst. s' Middags eerst met de aannemer van de bouw van het kinderhuis naar het land om te kijken hoe ver de werkers waren met het uitgraven van het fundament. De werkers waren hard bezig met hakken. Ik heb wat fotos gemaakt en we gingen weer. De aannemer had op de heen weg al gezegd dat hij mee ging om de kids op te halen. Dat was erg tov. Met 3 kids onderweg 3 keer overstappen van taxi's en busjes was wel een hele opgave.
De kids genoten ook wel van de vaderlijke aandacht. In de stad aangekomen nog even 3 tandenborstels gekocht nadat ik er achter kwam dat ze geen een bij zich hadden. Terwijl ik afreken en om me heen kijk. uh waar zijn de kids, ging ik snel naar buiten, zaten ze alle 3 op een rijtje voor de winkel op hun hurken te plassen. Ik moest eigenlijk lachen maar vond het ook wel een beetje vreemd. Eindelijk na 2 uur zaten we in de laatste taxi op weg naar huis. In mijn wijk komend blijkt dat er nergens stroom is. Gelukkig had ik nog wat elektriciteit in mij ipad. Het was me wat om met dat kleine beetje licht het huis aan hen te laten zien. Maar bij alles wat ze toch nog zagen was het woooow! wooooow!
Daarna de kids in het donker met emmers water ( want er kwam geen water uit de kraan)gewassen en pyama's aan. Eindelijk in bed. Maar ja alles nieuw voon hen, dus ze konden niet slapen. Ze wilden me allemaal voelen en als ik maar iets bewoog waren ze wakker. Plotseling, floep het licht aan! De elektriciteit was terug. Allemaal wakker! Ze moesten het huis natuurlijk zien. Hup, allemaal het bed weer uit. Ze vonden het prachtig!
Maar om ze toen weer terug het bed in te krijgen was het 12:uur 's nachts. Ik was al helemaal uitgeput. Zaterdag was ook wat. De hele dag liepen ze achter me aan. Ik kon zelfs niet even naar het toilet of ze stonden voor de deur. Ma, Mammie, ma. En het maakt het er al helemaal niet makkelijker op dat ik Engels spreek en zij alleen Fanty. Veel gelopen die dag. Naar de Rivier geweest om daar lekker te zitten en wat te drinken. Getekend, het leek wel of ze dat nog nooit gedaan hadden. Ze zijn 13,11 en 9 maar ze kleuren en tekenen als een peuter.Ze hebben nog veel te leren in alle opzichten.
Plassen en poepen wisten ze ook niet wat ze daar mee moesten. De eerste avond in het donker liet ik ze het toilet zien. Ze wisten echt niet wat ze daar mee moesten en begonnen allemaal in de douche te plassen. En de jongste had zelfs op mijn bed gepoept. Het was me wat en en de oudste plaste de 2 de nacht in haar broek. Dit was bekend dat ze dit 's nachts deed, dus dat was geen verrassing. Maar na die keer is het niet meer gebeurd; Ik ben zo blij! Ze wordt zelf wakker om naar de wc te gaan, dus dat is echt super. Joehoe!
Al met al hebben we wel veel lol gehad maar het was een pittig weekendje.
Zondagmiddag breng ik ze weer terug Een dikke 2 uur om ze terug te brengen en dan ook nog weer terug naar huis. Dit kost zo'n 3 en half a 4 uur op zondag middag.

Elk weekend is een uitdaging, maar ik zie de verandering in de kids.
Ze leren van alles. En hoe om te gaan met andere mensen. Ze gaan mee naar de kerk en ook daar weten ze nu met de andere kids te spelen. En mijn buur kids zijn een grote uitkomst. De 3 meiden leren veel van hen.

Vorig weekend waren we lekker naar het strand gegaan waar we zandkastelen hebben gebouwd, pannenkoeken hebben gegeten die ik zelf gebakken had. Het water vonden ze super eng, Wat ze wel leuk vonden was als ik water uit de zee haalde en over hen heen goot. Uiteindelijk heb ik zelf nog een duik in de oceaan genomen. Ineens was ik omringd met mannen. Ze waren allemaal onder de indruk van mijn zwemmen en wilden dat ik ze leerde zwemmen. Ik heb het geprobeerd maar ze zonken allemaal naar de bodem. Haha. Uiteindelijk vroegen ze me waar ik naar de kerk ging. Ik vertelde het hen. Toen ik hen vroeg kwam ik er achter dat het een voorganger was plus een paar oudsten van een gemeente. Was erg grappig en een leuke ontmoeting in de oceaan.

Daarna was het tijd om naar huis te gaan. Op zoek naar een taxi.
Thuis gekomen zei ik tegen de kids, dat we een douche zouden nemen, snel zouden eten en dat we dan naar de kerk zouden gaan waar ik sinds kort in het koor zing en we zouden gaan oefenen.
Maar thuis gekomen ging de oudste op bed liggen. Ik vroeg me af wat er aan de hand was. Ik raakte haar aan en brandde me bijna aan haar huid. Ze was zo heet, ontzettend heet. Hoge koorts. Wist niet wat te doen. Ik ken geen huisarts in de buurt en hoe moest ik daar komen. Ik heb mij voorganger maar gebeld dat ik niet naar het oefenen van het koor kon komen. En hij wist een goede apotheker dus maar een taxi genomen daar naar toe. Malaria werd er gezegd.Medicijnen mee gekregen. Maar weer naar huis. Het leek dat de koorts niet zakte. Het was wel erg spannend. Ik had nog nooit iemand gezien met Malaria en ook niet wat de symptomen zijn. Dus maar bidden en maar dicht bij haar zijn en haar koelen met doeken. Ik had 2 matrassen in de woonkamer gelegd, omdat het in de slaapkamers zo heet was. En het in de woonkamer toch iets koeler was.
Ik bleef haar maar koelen met koude doeken. Maar ze viel maar niet in slaap. Dus ik zelf had me ook maar klaar gemaakt voor de nacht. En samen geprobeerd wat te slapen. Uiteindelijk wat geslapen om weer wakker te worden om haar drinken te geven en haar weer te koelen. Om 4 uur stonden de andere 2 meisjes bij me in de woonkamer. Ik zei oke komen jullie ook hier maar liggen. Nog een matras gehaald waar ze samen wel op konden liggen. Ze vielen gelukkig snel in slaap. Ineens kreeg het zieke meisje overal jeuk, ik zag eerst niks. Maar ineens verschenen er overal bulten op haar lichaam. Het jeukte verschrikkelijk. Wist echt niet wat te doen dan alleen bidden. Ze huilde en zei alleen mamie, mama, ik wilde dat ik wat kon doen maar voelde me zo machteloos. Uiteindelijk wist een van mijn huisgenootjes een Afrikaans middeltje. Hij is dat gelukkig gaan halen. Palmboomolie plus een soort meel gemengd en dat op haar hele lichaam gesmeerd. Het maakte een hele bende maar in 10 minuten waren alle bulten weg;de jeuk en zelfs de koorts waren verdwenen. Ik stond verbaasd. Ze knapte zienderogen op.
Ik was erg opgelucht dat het zo snel opknapte. Nyammy Miedassie. Dank u God.

Er valt super veel te vertellen maar het is al een heel lang verhaal. Nog een paar korte weetjes.

Ghana zit in het droge seizoen en dat betekent dat er heel weinig water is.
Het is dan ook zo dat er echt wel een week voorbij gaat voordat er s'nachts voor een paar uur water uit de kraan komt. Dus die nacht moeten we alle bakken en emmers vullen die we maar hebben, zodat we ons daar een paar dagen mee kunnen redden. En raakt dat op dan moeten we naar de put van de buren. Ik leer al aardig water te putten en het naar mijn huis te sjouwen. Ik word altijd omringd door de kids van de buurt als ik dat doe. Het is wel gezellig en ik voel me soms als de vrouwen uit de bijbel.
Alleen het water in de put raakt ook bijna op en is heel bruin van het zand. Dus na me er mee gewassen te hebben voel ik nog steeds overal zand. Maar ik red me!

En dan sinds een maand is er elke dag voor uren geen stroom. Overdag, s'nachts of s'avonds is er geen licht. Ze zeggen dat een schip de elektriciteitskabel geraakt heeft, waardoor er van die bron geen elektriciteit komen. Er zijn gelukkig nog 2 andere bronnen maar een raakt bijna op. Dus ze proberen de stroom onder de verschillende wijken eerlijk te verdelen. Maar zonder stroom kunnen we op kantoor soms dagen niets doen. En in huis is het van de hitte niet uit te houden. Maar 's avonds buiten zijn is ook bijna geen optie, want dan word je gestoken door de muggen. Het is echt overleven maar ik raak er aan gewend.

Soms verlang ik wel even terug naar alle zekerheden, van water en elektriciteit en een wasmachine die je hup aan kunt zetten en er niet meer naar om hoeft te kijken. En je alle was lekker ophangt of in de droger stopt en alles weer schoon is. Dat is hier wel anders, maar ook dat went al aardig.

Ik word gelukkig steeds beter in de taal en ik en daardoor maak ik iedereen aan het lachen: taxichauffeurs, mensen op straat,op de markt, in de winkel. En dat maakt mij ook blij. Iedereen is verrast als ze me horen. Dat is erg leuk en dat motiveert echt om door te gaan.

Oke, ik denk dat dit het voor nu zo'n beetje is.
Hoop snel wat van jullie te horen.

Voor diegene die de foto's van mijn huis nog niet hebben gezien, check even het kopje foto's.

Heel veel liefs en dikke knuffel.

Michaela