Veranderingen

Hallo lieve bijzondere mensen

Na een paar heftige weken dan eindelijk een bericht van mij uit Ghana

In de maanden februari en maart ontdekte ik dat mijn vreugde er niet meer was die ik ervoer toen ik hier in Ghana aan kwam. En ik weet dat het niet altijd gemakkelijk gaat in het leven en dat het alleen maar mooi en makkelijk zou zijn.Daarom heb ik gebeden en gekeken waar het aan lag waarom ik niet kon genieten van dat wat ik aan het doen was.
Ik ontdekte dat ik niet ten volle deed waar God me voor gemaakt
en geroepen heeft naar Ghana. Ik ontdekte toen ik mijn droom weer eens opschreef, dat ik mijn vreugde weer terug kreeg. Heel bijzonder was het dat, toen ik daarna mijn email opende ik een aantal foto's van mijn eigen schilderijen ontvangen had van een vriend en dat mijn droom schilderij er ook tussen zat.Een schilderij waarin ik had afgebeeld mijn droom die ik heb voor mijn leven en hoe dit uit te leven. Dit schilderij had ik 4 jaar geleden gemaakt en toen ik het weer zag wist ik weer wow dit is waar ik voor wil leven en dit is precies wat ik weer had opgeschreven. Ik wist ook dat ik dat niet in de organisatie uit kan leven waar ik voor werk. En er liepen ook heel veel dingen stroef met de organisatie.
Ik heb natuurlijk veel geworsteld met de vraag hier te moeten blijven omdat ik zo Gods leiding had ervaren en dat doorzetten de weg zou moeten zijn.. Maar ik merkte dat mijn hele leven/wezen in een overlevingsmechanisme terecht kwam om het maar vol te houden. Ik deed al mijn werk helemaal niet meer uit passie en het voelde of alles binnen in mij stierf. De weekenden met de meisjes waren super. Ook voor hen wilde ik doorzetten en heb dit voor een tijdje geprobeerd maar het ging niet. Er is heel veel gebeurd en het heeft veel verdriet en tranen met zich mee gebracht. Veel gesprekken met mensen van de organisatie gehad, maar daar was geen begrip en ze wilden me niet laten gaan. Uiteindelijk heb ik begin April het besluit genomen om de organisatie te verlaten. Helaas is dat niet op een leuke makkelijke manier gegaan.
Het aller pijnlijkst is dat ik de meisjes ook niet meer mag zien. Heftig voor hen en ook voor mij. Maar in dat alles hoorde ik Jezus fluisteren Michaela geef ze terug aan mij in mijn handen in mijn armen zijn ze veilig. Nog veiliger dan bij jou. Ik houd ze vast ik ben bij hen. Ik zal voor ze zorgen en hen niet verlaten.Zoals ik ook voor jou zorg en jou bescherm. Laat ze los bij mij.En weet dat die weekenden die ze bij je zijn geweest een diepe impact in hun leven hebben gegeven voor hun hele leven.Terwijl ik dit typ, rollen tranen over mijn wangen en komt het ineens heel diep binnen. Jezus de beste Vader voor de 3 meisjes is dichtbij hen.


De 6 maanden hier in Ghana heb ik veel geleerd. Hoe te leven in een hele andere omgeving. Waar armoede overal om je heen te zien is. Waar mensen heel anders eten en leven. Waar normen en waarden zo anders zijn. Waar je denkt mensen te kunnen vertrouwen, die dan niet te vertrouwen zijn. Waar je niet zeker bent van water en stroom. Waar elke dag alles kan veranderen. Niets is zeker om je heen. Alleen Jezus is de zekerheid in alles.

Begin deze maand April zijn mijn ouders aangekomen in Ghana.
Wat een Zegen dat ze hier nu zijn in deze tijd. Dat maakt het allemaal wel wat makkelijker om te verwerken. Binnenkort zullen ze ook wat schrijven.

De toekomst.

Ja hoe nu verder. Dat ik hier in Ghana ben zie ik nog steeds echt als leiding van God en ik weet dat God daar een groot plan mee heeft.
God heeft me een bijzonder mooi groot huis gegeven. Iik weet dat dat niet voor niets is. Ik weet dat Hij een plan heeft en daar wil ik in wandelen. Ik wil geen overhaaste beslissingen nemen en wil echt horen van God wat zijn plan en weg is. De komende tijd zal ik luisteren naar God wat Hij van me vraagt. En ondertussen wil ik verschillende projecten bezoeken in Ghana die zijn opgericht door Nederlanders.

Dank jullie allemaal voor jullie belangstelling en meeleven en vooral voor jullie gebed.

Heel veel liefs Michaela en ook van mijn ouders